Jednych zachwyca prostotą, innych harmonijnymi proporcjami. Coraz więcej Polaków decyduje się na dom za miastem, a za najmodniejszy uznaje dom typu stodoła.
Tym co przede wszystkim wyróżnia dom typu stodoła są: oryginalny kształt i spójna kolorystyka. Wszystko dlatego, że ma on przypominać zabudowania przeniesione ze starej wsi do współczesności i, po drugie, jak najbardziej komponować się z okoliczną zabudową.
Oryginalny kształt
Prosta, wyrazista i surowa bryła. Parterowa, posadowiona blisko przy ziemi, z dwuspadowym dachem. Innymi słowy: zwarta forma i proste kształty. Ale nieodłącznym elementem domu typu stodoła są też ogromne wrota – po renowacji oryginalna ozdoba budynku – i brak jakichkolwiek schodów (jeśli to tylko możliwe).
Wszystko to sprawia, że z zewnątrz budynek wydaje się być niewielkich rozmiarów, w środku jednak zaskakuje ilością wolnej przestrzeni – wszystko za sprawą wysokich sufitów.
Spójna kolorystyka
Dominują naturalne kolory – wynikające z typu użytych materiałów: najczęściej to cegła, nawet porozbiórkowa lub beton. Co ważne, ścian zewnętrznych z reguły się nie tynkuje i nie wygładza, eksponując ich oryginalną fakturę. Surowość i chłód w odbiorze przełamuje się z kolei drewnianymi elementami – te spotkać można najczęściej np. w stolarce okiennej lub w zdobieniach (to też odwołanie do „wiejskiego” charakteru).
Dom typu stodoła jest bardzo klimatyczny – w oczywisty sposób podkreśla silne związki z tradycyjnymi wiejskimi zabudowaniami i nawiązuje formą do istniejących w okolicy starych zabudowań i gospodarstw wiejskich (punktem wyjścia jest z reguły miejscowa tradycja). Założenie jest jedno: nie może zdominować krajobrazu, ma być jak najmniej widoczny.
To jednak nie jedyna możliwość – chętnie stosuje się też nowoczesne elewacje i ogromne szklane przestrzenie (nawet na ścianie szczytowej), zapewniające dostęp światła do wnętrza i optycznie powiększające przestrzeń. Dodatkowo w ten sposób zaciera się granicę między budynkiem a ogrodem.
Inne rozwiązania? Postawienie na minimalizm, czyli najczęściej wykorzystanie elewacji z drewna (kolejne odwołanie do „wiejskiego” charakteru) w połączeniu z pastelowymi szarościami lub – co znacznie częstsze – z ascetyczną bielą. Jest i świeżo, i ponadczasowo.