Właściwe ocieplenie okien, balkonów i drzwi – to też bardzo ważna, ale przez inwestorów często pomijana kwestia. Tymczasem decyduje tak o funkcjonalności, jak i estetyce termoizolacji.
Ocieplenie trudno dostępnych miejsc wymaga nie tylko fachowej wiedzy, ale też solidnego wykonania. O czym przede wszystkim trzeba pamiętać? Na jakich etapach prac? I dlaczego to takie ważne?
Jeszcze przed przystąpieniem do prac warto osłonić okna przed zabrudzeniem. Jak? Np. oklejając je wytrzymałą folią. Dobrze będzie też, jeśli rusztowanie osłonimy gęstą siatką, co ochroni termoizolację przed wiatrem, deszczem i nasłonecznieniem, a tym samym pozwoli masom równomiernie wysychać.
Przy montażu styropianu nie wolno dopuszczać do tego, że pionowe i poziome spojenia płyt pokrywały się z krawędziami otworów. I, co nie mniej ważne, by nie były cienkimi pasami – absolutne minimum to 25 cm. Najlepiej, jeśli płyty w okolicach otworów zostaną wycięte w literę L, a w wąskie paski przesunięte bliżej centralnej części muru – tam, gdzie naprężenia i siły ssące wiatru są dużo mniejsze. W przeciwnym wypadku te ostatnie przeniosą się na tynk zewnętrzny, a ten szybko zacznie pękać.
Kiedy zakończył się już montaż płyt, szczególnie starannie trzeba wypełnić powstałe wokół otworów szczeliny. Niestety takie tworzą się nawet przy prawidłowym ułożeniu płyt – wówczas mają kilka milimetrów. Mniejsze (około 2 mm) najlepiej wypełnić pianką niskoprężną, większe – cienkimi pasami styropianu i pianką niskoprężną. Nie wolno do tego używać zaprawy klejowej, bo inaczej miejsca styku staną się mostkami termicznymi!
Powinno ich być więcej zarówno w okolicach otworów, jak i w narożnikach domów. O ile w środkowej części ściany wystarczą 4 sztuki na mkw., o tyle wokół okien, balkonów i drzwi musi ich już być co najmniej 6. Tam ryzyko uszkodzeń mechanicznych, w tym też np. oderwania płyt jest znacznie większe.
Na koniec potrzebne jest też specjalne wykończenie miejsc szczególnych, by zabezpieczyć je przed spękaniami i nieszczelnością całego systemu. W praktyce oznacza to wykonania wstawek wzmacniających w narożach otworów, jeszcze przed położeniem warstwy zbrojącej. W tym celu ukośnie przykleja się prostokątne pasy siatki zbrojeniowej – z reguły cztery, o wymiarach 20x35 cm oraz montuje profile zabezpieczające – z tworzywa lub aluminium, ale zawsze z siatką umożliwiającą połączenie z warstwą zbrojoną elewacji.